Over Schutrups

Hiel lang leed’n, op 8 augustus 1897, kreeg’n klompmaker Willem Schutrups en zien vrouw Grietje een jonge zeun die ze Jan nuumden. Dat gebeurde in het mooie dörpie Valthe. Jan weur gien klompmaker mor gung bij een schoenmaker in de leer die in Klazienaveen woonde. Bij die schoenmakern leup een meidtie rond. ’t Wicht kwam uut Nieuw Dordrecht, die Jan merakel anston. Fennechien heette ’t wichtie, Fennechien Joesten. Juni 1923 bint die beide trouwt en hebt zich vestigt in Exloo, an de Hoofdstraat, naost het gemientehoes.

Schoenmaker Jan Schutrups was niet allent goed in het repareren van schoenen en peerdezadeln. Ze kregen samen ok 13 kinder, 7 jongens en 6 wichten. Twee van die jongens zagen het schoenmakersvak ok wel zitt’n. Willem (nuumt naor zien opa klompmaker Willem) en Jaap. Het was veur Jan en Fennechie hard warken um al die mondties te vullen, mor zie hebt het goed doan. ’t Was een warm nust, zoals ze dat in Drenthe zegt.

Toen der een nei gemientehoes mus komm’n (het olle hadd’n ze in de oorlog in brand steuken) muss’n ze heur hoessie verloat’n en kreeg’n een plekkie an de Zuiderhoofdstraat, waor een splinterneie schoenwinkel kwam, met een werkploats waor Jan Schutrups hiel viel schoenen hef repareert.

Hij huufde het wark niet allen doen, want zeun Jaap trad in zien voetspoor’n, hij wol ok schoenmaker word’n. In 1960 trouwde Jaap met zien Stientje en trokk’n bij de ollen in. ’t Was hard wark’n. Jaap haalde op de fiets de reperaoties oet Weerdinge en zo konn’n ze der allemoal van bestoan al was ’t gien vetpot. Later reed Jaap in een lelijke eend.

Jaap zat niet stil, hij wol zien winkelie wel wat groter en dat is menig keer gebeurd. Toch een geluk met zoveul breurs en zussen, die hiel vaak opgetrommeld weurd’n as der weer een verbouwing was. Muren der oetsloop’n, vloerbedekkings der oet trekk’n en gao mor nao wat er dus allemaal op je weg komt.

Ze deed’n het altied met veul plezeir en stunden dan met mekaor met een briede lach te kieken as de opening de was. Fennechien hef nog veul openingen met maokt en de trots glum heur dan van ’t gezicht. Vaak weur der zegt ‘dat har oes pap met maok’n moet’n’, mor helaas: Jan Schutrups was in 1963 overleden.

Jaap gun mor deur met zien verbouwingen. ’t Weur groter en groter en groter. Jaap had ien geluk, zien beide jongens Jan en Erik vuulden zich ook aantrokk’n tot dat vak. En ok die keek’n naor de toekomst en nou stiet er een moderne schoenwinkel waor de hiele familie trots op is. 99 jaor. Ja in 99 jaor is dat hiele kleine schoenwinkelie oetgroeit tot de zaak die der nou stiet.

Opa Jan Schutrups, jij muss’n is weet’n…